Шығарып салу

Дастархан басындағы әңгіме:

- Пакет тарата ма мыналар?..

- Алдыңа жинай берсеңші, әкелгенде сала саласың ғой...

- Ойбұй, мынаны ең болмаса қағазға орап қоймай...

- Әне, ана жақта таратып жүр екен. Әй, бері келіңдер...

- Алмадан да салсаңшы...

- Ана өрік-мейізді алмасаң маған бер...

- Мә, сен екі сөмкені лықа толтырып алыпсың ғой!

Қазан-ошақ басындағы әңгіме:

- Қазыдан тағы бір кесіп берші...

- Ей, ар жағыңды қарай тұр. Біреу келіп қалмасын!

- Бағанағы шикі етті не істедіңдер?

- Қалақайдың арасына жасырдық. Қас қарайғанда алмасақ, біреу-міреу көріп қояды ғой...

- Қалақайың не-ей? Ит көтеріп кеткен шығар осы уаққа дейін.

- Жынды емес шығармыз. Қазан төңкеріп қойдым.

- Байқаңдар, бір әйел келе жатыр!

- Қайным, маған қолдың басындай шикі ет алып қалған шығарсың?

- Туу, жеңеше, сіз сияқты он қатын келіп кетті. Оның бәріне ұстата берсем, не қалады?

- Бүгін бір етке ие боп ең, кекірейе қапсың ғой. Өзің алмағандай! Үйіне бір қап ет апарды деп, бәрі шулап жатыр, ал ендеше!

Есік алдындағы әңгіме:

- Сорлы бала мектепті де бітірмей, өлді де қалды...

- Ана әпкесі дұрыстап жылаған да жоқ қой. Бәріне араласып, кірген-шыққанды аңлыды да отырды.

- Дастархан да жұтаң. Ештеңе ала алмадық. Кейін кіргендерге ет те жетпей қалыпты...

- Көр қазғандарға арақ та құймапты ғой. Қатып қалдық деп, Тәліптер ренжіп келді.