Өмір

 

Қарағайдың түбіріндей, мәнсіз әрі шоп-шолақ,

 Қалай ғана тұл өмірді, ақын жаның мақтамақ？！

 Жетпейтінін білсектегі шапқан ат,

Жерді жетпіс айналамыз бақ қарап.

бәрі-бір жетпей өтерсің.

Бұлдырайды жем іздеген қарғадай сағым уақыт,

Құлдырайды еңістеген жорғадай арындатып.

Өрекпімей уақыт дамылдашы,

Өре салып қойайын шадырлатып.

бәрі - бір үзіп кетерсің.