Көктем

Ояндың ба ұйқыңнан,

Күн қытықтап тұрғызды ма тағы да

Мың сәулелер түрткен шығар мен болып

Шыдай алмай ұйқыдағы шағыңа.

 

Сүйгім келген ауадағы үніңді,

Айтқым келген шынымды.

Менің жаным Зау аспаннан сен жаққа

Жарық болып жығылды.

Шуақ болып құлады.

 

Тұрсаңшы енді көктемім,

Рас еді  асыққаным,жеткенім!

Мынау маңғаз дүниені сен үшін

Тәрк етпедім, кетпедім!

 

 

Ақ көрпенің астында

Жатырмысың налып көп.

Кірпігіңе қонайын

Күннен тамған жарық боп!

 

Түсінетін шығарсың

Мені ылғи қинайды

Уақыттың келтесі,

Көздеріңді аша ғой

Күллі әлемнің еркесі!