Асқазан қалай,бауырым?
Түні бойы ішім бүріп,көз іле алмай бүрісіп,
Ақылгүлдің айтуымен,өзімнің пайымдауыммен.
Аяғымды ілби басып, ақырын сүйретіліп,
Таңертеңмен ерте тұрып,емханаға келдім мен.
Арқанша созылған ,ұзыннан-ұзақ кезектің,
Ең соңына тіркеліп,түс ауа әйтеуір Ақылгүлмен бірігіп.
Төбесін де көрдік-ау, біз дәрігердің,
Кезектегі тізімнің аяғына ілесе кіріп, ілігіп.
Менің ұсқыныма көңілі толмаған дәрігер,
Көзәйнектің үстінен,маған сүзіле қарап.
-Неғып жүрген адамсың?-деп,
Жақтырмаған пішінмен тіл қатты маған ерініп.
-Мен,-дедім-ептеп ауырып,
-Шыдатпай шықты түнімен,асқазаным қабынып
-деп бастадым батылсыздау,
Болса керек оған жағымсыздау.
-Та-а-ак,-деді ол,-асқазан,
-Не жеп едіңіз, тамақтан?.
-Қара шәй,-дедім,-сосын нан.
-Ауырды асқазан,тосыннан...
-Мынаның сөзін қара!-деді де,
Қарады жанындағы медбикеге.
-Сіз ерігіп жүрген адамсыз ба?,
-Қарасаңшы,жан-жағыңызға!...
-Ұялсаңшы,жас-жігіт,қара шәй мен қара нанды айтуға,
-Бізде қандай адамдардың емделіп жатқанын.
-Білмейсіз бе?Білсеңіз келмейтін едіңіз,дәл мұнда.
-Білмедім,-деп айттым оған мен де жасқана.
-А-а-а-деді ол-көрсетейін жүріңіз,
-Соңымнан менің еріңіз.
Деп дәрігер бастады, палатаны аралап,
Амалсыздан соңынан мен ере бердім еріксіз.
Жағалай палатаның шетінен ашып еді есігін,
Бір кісінің көрсетті, қарны айналып кеткенін.
-Мына адамның да, ауырады асқазаны,
-Білесіз бе,жігітім,мұның нені жегенін?.
-Жоқ,білмедім,-дедім мен сасқалақтап,
Жаным қалмай,ананы көріп қалбалақтап.
-Әрине,білмейсіз сіз.Бұл ақша жеген миллиондап,
-Және де біздің де ақша емес доллар,еуро миллиардтап.
-Сұмдық екен!-дедім мен де таңырқап,
-Бұл ештеңе емес,жүріңіз,көріңіз басқасын қарап.
Кірсек келесі палатаға,ары-бері аунап біреу жатыр,
Денесі қарақошқылданып,кереуетте сандырақтап.
-Ал,айтыңызшы,бұл адам не жеген дейсіз?-деп,
Бас дәрігер,қарады маған едіреңдеп.
-Біл-біл-медім… Мен ағатай, қайдан білем?-
деп айттым,ештеңеге мән бермей,зәрем ұшып.
-Бұл мықтымыз жер жеп қойған,гектарлап,
-Және де ол дала мен ылғи үлкен қаланың.
-Алматы,Шымкент айта берсе қорқасың,Астананың,
-Енді міне, өлейін деп жатыр,кері кетіп демінің...
-Астапыралла!Бұл не деген бассыздық!,
-Жүріңіз,келесі палатаға.Бірге көрелік.
Келесі палатаның босағасын аттауымыз мұң екен,
Жермай иісі алып кетті,жер-жаханды бірденнен.
Тынымсыз,дөңбекшіп жатыр,денесі қап-қара болған біреу,
Қап-қара болып,астына төсеген ақжаймасы да кірлеу.
-Ал,мынаны не жеген деп ойлайсыз?-деді дәрігер іркіле,
-Білмесеңіз,бұл адам асфальт жеген,-деді ол медбикемен біріге.
-Асфальт?...
-Иә,кәдімгі жолға төсейтін қап-қара асфальт.
-Құдай сақтасын!Қанша жеген сонда?-дедім мен де қаттырақ.
-Әй,айтшы,қанша жедің?-деді дәрігер анаған бұрылып,
-Жүз елу шақырымдай болу керек…-деді анау даусы қырылдап.
-Та-а-ак,енді барайық келесі палатаға,
деді дәрігер мені сүйреп есікке қарай асыға.
-Жо-жоқ, рахмет,мен кетемін,асқазаным қойды ғой,
-Болмайды енді жігітім,көріп кетіңіз, тағы да.
Кірсек біз келесі бір палатаға,біреу отыр темір тордың аржағында,
Екі көзі алақ-жұлақ,жан-жағына қармануда.
Жанармайдың иісінен басыңыз айналады,
Көмек сұрап әркімнен бір алақтауда.
-Айналайын дәрігер,бір-ақ стақан бензин берші,
-Мен оны таңдамаймын,маркасы болса да сексенінші.
деп айтқанда әлгі байғұс жалбарынып,
Жалынғанда,мен оны жаным ашып кеттім аяп.
-Бұл не жеген?-дедім мен де дәрігерге ақырын,
-Бұл ма, бұл,анығырақ айтқанда, мұнай жеген.
-Жүздеген тонна!Жеген емес-ау,ішіп қойған,
-Қарапайым қазақша,алқашы дейміз мұнайдың.
-Емделіп жатыр дәл қазір бұл алқашың,
-Күніне 10-15 литр ішеді тазасынан бензиннің.
-Біз бұл адамды ұстаймыз, жеке-дара,
-Біреу-міреу,байқамай тұтатпасын деп шырпы шиін.
Бұларды көріп, шынымды айтсам бар денем,
Жаным мұрнымның ұшына келіп,қалтырап кеттім, мен кетем...
-Құдай үшін кетейікші бұл жерден! Сізден өтінем!
- Дәрігержан,бұл араға келмеспін енді мен өлсем!...
-Ә,солай ма?! Көзіңіз жетті ме?Кімдер емделіп жатқанын,
-Жетті,жетті… дедім мен де апыр-топыр аша беріп,емхананың есігін.
-Емделуге қалмайсыз ба?-деді дәрігер соңымнан менің асыға,
-Атамаңыз,құрысын! Емхананы енді көрсін желкемнің менің,шұқыры!...
Емханадан қалай атып шыққанымды білдірмей,
Сүріне-қабына,жолдағы адамдарды сүзгілей.
Бетқаратпай жекелеп,үйіме тарттым төтелей,
Байқап былай қарасам асқазанда қойыпты білінбей...