Мен - "Алаштың" күнімін!
««Алаш» туы астында
Күн сөнгенше, сөнбейміз...»
Сұлтанмахмұт Торайғыров «Алаш ұраны»
«Алтын Күн аспаны...»
Қазақстан Республикасы Мемлекеттік Әнұраны
«...ХХ ғасырдың басындағы ұлттың зиялылары қазақтың ұлттық идеясын құрастыру міндетін өз мойнына алып, ұлттық бірігу идеясын ұсынды... Өз кезінде «Алаш» партиясының жетекшілері ұсынған көптеген ережелер, бүгінгі күнде де өз маңыздылығын жойған жоқ...»
Нұрсұлтан Назарбаев «Тарих толқынында»
Тыңда мені! Мен – «Алаштың» Күнімін!
Өлгенім жоқ! Шүкір! Тәуба! Тірімін!
Жарығымды түсіремін тарихқа,
Баян болсын болашағың, бүгінің.
Көріңіздер, Күні болам «Алаштың»,
Жүзін көрдім талай қырғын, таластың!
Жүрегіңнің жанарымен оқышы,
Тарихымның парақтарын, ал, аштым.
Көк аспаннан «Алаш» күткен Күн едім,
Даңқым шыққан дүниеге дүр-емін.
Көк Тудағы Күнің сенің – Иә! Менмін!
Жарып шыққан бодандықтың түнегін!
Мен – Күніңмін! «Алаштықтар» аңсаған!
Бүгін, міне, Егеменмін, жар салам!
Мәңгілікке мекендедім Көк Туды,
Биіктерде желбіреуден шаршаман!
««Алаш» Туы, Көк Туымыз – егіз!» – деп,
Біліңіздер, екеуі бір негіз деп...
«Алаштықтар» болған екен ақтабан,
Жер жүзінен жан ұшыра мені іздеп!
Күткен екен көкжиектен Күн-бақыт,
Жаратқанға жалбарына үн қатып –
Мұхамеджан, Халел, Жанша, Мұстафа,
Ахмет, Ілияс, Ер Әлихан, Міржақып!
Сұлтанмахмұт, Жүсіпбек пен Мағжандар,
Зиялы сөз көтеріпті зау-заңғар.
Қырандардан қорқып-қашып, қалтырап,
Қарғаларша күй кешіпті сан жаулар.
Шәкәрім де жыр жаудырып күресті,
Ғалым жандар залымдармен тіресті.
Мұхтар, Ғұмар, Смағұл мен Бейімбет –
Талай қыран іс тындырды үлесті.
Таңға жеттік – тайдырмадық бастан құт,
Етті ойларын Алла қабыл, аспан құп!
Келбетімді кескіндеді Көк Туда,
Солар күткен берекелі Бостандық!
Құртпақ болды... қара құрдым... елес қып...
Кер саясат, кесір пиғыл «Кеңестік!».
«Қазақпын!» деп жарып шықтым, шыр етіп,
«Азат Күн!» деп есім берді, ел естіп!
«Алаш» күткен Азат Күнмін – тылсым таң,
Аппақ нұрым Адамзатты қылсын таң.
Барлық Әлем басын иді бір НҰРҒА,
Нұрым менің – Назарбаев Нұрсұлтан!
Қазақ Елі қадам жасап бір мәнді,
Астана да асқақтады, нұрланды.
Ұлы Дала, Мәңгілік Ел нышаны –
Көк Тудағы алтын арай Күн мәңгі!
Азат Күнмін!
Көк Ту – менің тұрағым,
Шартарапқа шашырайды шуағым!
«Қазақ-қыран, талмасын – деп – қанатың!»
Текті жұртты желеп-жебеп тұрамын!
Көк байраққа кіндігіммен байланып,
Желбіреймін, биік-биік жайланып...
«Азаттықтың сөнбесін – деп – ақ таңы!»
Қорғап тұрам Қазақ Жерін айналып...
«Алтын Күнмін» елден асқан бағым бар,
Арайланған Тәуелсіздік – таңым бар.
Табасыңдар ақындардың жырынан,
Тыңда, халқым!
Әнұраннан табыңдар!
Іздесеңдер, Көк байрақтан табасың!
Іздесеңдер, Әнұраннан табасың!
Азаттықтықтың Алтын Күні мен болам,
Аманат қып табыстаған «Алашым»!
Көргенменен жайратулар, атулар,
Опасыздық, күншілдіктер, сатулар.
Төзім менен тектілігін жоғалтпай,
Келер күнді күткен екен ақындар!
Көргенменен қуғын-сүргін, айдаулар,
Ақындарым жасапты нық байламдар.
Жыр туыпты, бірі – «Алаш ұраны!» [1]
Екіншісі аталады – «Пайғамбар!» [2]
Мен болыппын ой-шабыттың шын мәні,
Ақындардың сөздерінің жұрнағы.
Сұлтанмахмұт Торайғыров перзентім:
«Күн сөнгенше, сөнбейміз!» [1] деп жырлады.
Мен туралы Мағжанның да жыры бар,
Оқыған жан ойдың сырын ұғынар.
Ақынымның өлеңінің бір жолы:
«Мен – Күн ұлы, көзімде Күн нұры бар!» [2]
Ойланыңдар, ойлы достар, оу жаран,
«Кеңес» дейтін заман еді ол заман.
Елдік күткен ақындарым ҚАЗАҚТЫҢ,
Тәуелсіздік алатынын болжаған!
Уа, жарандар, «өлер жерден кеттіңдер»,
Аман-есен Азаттыққа жеттіңдер!
Күн ұлдары, нұр шашыңдар жанардан,
Артта қалсын, талай азап шектіңдер!
Ұлтжандылар – Ұлы Ұрпақ «Алаштық»,
Бейбіт күнмен табыңыздар жарастық!
Көк байрақ ол – бабалардан аманат,
Құлатпаңдар, деп жүрмеңдер: «адастық!»...
Бірлікпенен биік-биік өрлейсің,
Бірлік барда, біл, мәңгісің – өлмейсің!
Көк Туыңды көтер, ҚАЗАҚ, жасай бер,
Көк жүзінде «Күн сөнгенше, сөнбейсің!»
«Мәңгілік Ел» дегенің сол – өрлеу ғой
Жер жүзінде мәңгі жасау, өлмеу ғой.
«Мәңгілік Ел» – ұлттық мұрат – ұстамың –
Сөз ұққанға – «Күн сөнгенше, сөнбеу ғой!»
«Күн сөнгенше...
сөнбеу ғой!..»
1 – Cұлтанмахмұт Торайғыровтың өлеңінің тақырыбы және сондағы бір жолы
2 – Мағжан Жұмабаевтың өлеңінің тақырыбы және сондағы бір жолы