Құлқын

 

Біреуі қосшы, бірісі “батыр”.

Ауыз бен асқазан ұрысып жатыр:

“Сен ауыз емес, жауыз болдың.

Келген асқа қарамайсың.

Жібергенің кесек –кесек,

Мені адамға санамайсың.”

“Асеке,

қай-қашан проблеманы тіреп тұрасың,

Бергенді соғып алып,

Дәмдісін  тілеп тұрасың.

Бәленің басы сол шығар:

Асты әкеп тығындайтын,

Бәлкім, бұған кінәлі қол шығар?

- Шынында, сумаң қағып жүр ұдай,

бәрін бүлдіретін сол сұмырай, -

деп екеуі аяқасты шығарып “тойды”.

Қолдың “жаназасын” шығарып қойды.

Мәселе осылайша анықталды,

Бұл хабарды  естіп,

Қол байғұс “талып” қалды.

 

Ал, сұрайтын да тілейтін қу Құлқын

Тасада қалып қалды.