Айдаһардың араны

 

Не болар екен Жиделібайсын-жанат бұл?

Алап--тұл:

Қазақстанға, қылғып жұтардай, шет елден,

Храпунов- Әбіләзевтер қарап тұр!

 

Мына бір пысық  сұм  манап,

Айдаһардай  —  араны,

Қазақстанның қазынасын ұрлап ап,

Шведтің темір сейфтеріне салады.

Мандайдың бағы о дағы, --тағдыр-таланы,

Бабасынан  —

Баласына қалады.

 

Мен болсам, міне, ішімнен тынып, қорлық-ай,

Тығырыққа  тірелген;

Қатын-баласын қартаға салған сорлыдай,

Өмірін  күллі өлеңге салып жіберген...

 

Кеудемнен шығып құс әні,

Алашты айналып ұшады.

Арын  —

Ар қылдым.

Зарын  —

Зар қылдым.

Мен саған, жаным, жырыма орап құсалы-

Қазақстанды қалдырдым.