Тосын келген күз

Қырқаларды қырау басып бір демде,

биылғы күз тосын келді білгенге.

Абайсызда күйік шалып кеткендей,

күлтелерін шашып алды гүлдер де.

 

Белгісіздеу болса да артқы дерегі,

ісіп-кеуіп тұр аспанның көнегі –

Қара үлегім жылан жылы жоғалған,

қара бұлт боп таудан асып келеді.

 

Ары-бері шимайлаған байтақты,

жануардың табаны да жалпақ-ты.

Ашу буса тостақ-көзі аларып,

қоса шайнар еді шеңгел, жантақты.

 

Желдің дағы түсті жерге соры тік,

тастайтындай күз қазанын қорытып –

қаңбақтарды бүйірінен тепкілеп,

зырылдайды сай-салаға тоғытып.

 

Жұлқа тартып ғайыптан бір божы кеп,

жылы жаққа кетпек пе алып тезірек –

ию-қию тыраулайды тырналар,

көк жүзінде дауысы бар, өзі жоқ.