Ауылды аңсау - 2

 

Қаңғырып қайбір маңда тағдыр айдап,

Мәңгіріп малынғанда мен бір ойға —

Алыстап ата жұрттан  қалғандаймын,

Көшімді бұрады екем енді қайда?!

 

Тобасы түспейтұғын таңдайдағы,

Әжімі — тағдыртектес маңдайдағы

Қайран ана, күрсінтіп қай-қайдағы,

Ұлыңды аңсадың ба шалғайдағы?..

 

Бақытын базыналас мұңнан сұрар,

Қаламға Құдайым ғой — қылған сыңар.

...Кенжетайын еске алып әкем де енді,

Темекісін тұтатып тұрған шығар.

 

 

Күлімдеп күншығыстан көрінсе күн,

Тым қысқа екеніңді  «ӨМІР» сенің —

Еске алып, қайта-қайта дұғамды оқып,

Әжем жатқан молаға соғушы едім.

 

Балалығы жан білмес жырақта қап,

Қонады қайда барып құрақ-қанат?!

Суалған жанарындай қарт адамның,

Қызыл күн көкжиекке құлап барад...

 

Жалғанда не бар дейсің ойдан ауыр?..

Арман емес — жайды ұстап, Айға бару.

Жұмақтай жүректегі жайлы мекен —

Мен сені сағындым ғой Қайран АУЫЛ!!!