Адамдар!
Адамдар!
Атымды атамай-ақ өшіріңдер,
Сөгіңдер, кіналаңдар өшігіңдер.
Жаныммен Отанымды сүйген үшін,
Сонымды кінәламай кешіріңдер.
Тұмшалап ой санамды тұрса қайғым,
Тағдырыммен ешкімге ұқсамаймын.
Жақсы өлең өздеріңе жазғамын жоқ,
Жүрсемде ортасында жыр сарайдың.
Пенделер!
Ұқсамайтын ешкімге өмірімбар
Өлең дейтін айрылмас серігімбар.
Жақсы адам боп көлгірсіп күн кешпеймін,
Жанымды жараламай мені ұғыңдар.